Madame Fleurette

Jeśli ktoś zapyta mnie jak pachnie Belgrad, bez zastanowienia odpowiem, że kwiatem lipy! Miasto przepełnione jest ich wonią od kwietnia do czerwca. Jesienią zaś, pachnie stolica Serbii grillowanymi kasztanami i kukurydzą. Kiedy temperatura nieco się obniży na ulice wtaczają się obwoźne grille ręcznej roboty, kuszące wonią pieczonych orzechów. Kraków zimą pachnie smogiem. Latem zaś szczególnie w upalne dni i szczególnie Rynek Główny pachnie końskim łajnem. Ale pamiętam również zapach obwarzanków podczas świeżej dostawy towaru, a mając okazję spacerować niedaleko wytwórni słodyczy Wawel, przekonałam się, że może Miasto Królów również obłędnie pachnieć czekoladą! Pan Fleurette uważa, że czekoladą pachnie również Turyn. A jaki jest zapach Paryża i czy zawsze jest on przyjemny?

Paryż pachnie…

… perfumami…

To chyba nie dziwi nikogo. Mowa w końcu o mieście, które jest stolicą nie tylko mody, ale i stylu. To tutaj mają swoje siedziby najbardziej znani kreatorzy zapachów. Naturalnym jest więc, że woń pachnideł roznosi się po całym mieście. Stereotyp mówi, że Francuzi mają kłopoty z higieną osobistą, dlatego otaczająca ich woń nie należy do najprzyjemniejszych. Ja jednak uważam, że znacznie częściej można tutaj napotkać mężczyznę pachnącego drzewno-tytoniowym Chanel Égoïste niż swojskim, wykręcającym nos na kwintę, potem.

… pieczonym chlebem…

Bagietka jest obok sera i wina głównym z symboli Francji. A mieszkańcy tego pięknego kraju chlebem zagryzają absolutnie wszystko co nie jest deserem! Nic więc dziwnego, że w Paryżu mniej lub bardziej tradycyjną piekarnię można znaleźć na każdym rogu. A chyba nikogo nie muszę przekonywać do tego, że woń pieczącego się chleba to jeden z najprzyjemniejszych zapachów doprowadzających ślinianki do szału!

… rybami, serami, kawą, owocami…

Paryż nie wszędzie pachnie tak samo (dzięki Bogu!), ale na każdym z szalenie tutaj popularnych targów mieszają się zapachy wszystkiego co można zjeść! Normą jest to, że tuż obok stoiska z serem cuchnącego gorzej niż męskie skarpety wyciągnięte z gumofilców, znajduje się stanowisko, wokół którego unosi się oszałamiająca woń egzotycznych owoców. Po jego prawej, osobliwie aromatyczne stoisko z rybami, tuż za nim niewielki stand z degustacją wina, a obok niego serwujące kawę i najlepsze w tej części targu croissanty stoisko piekarni. Wszystkie te aromaty mieszają się ze sobą tworząc wyjątkowy bukiet miejskiego bazaru.

… naleśnikami…

Woń Paryża zależy również od pory dnia. Rankiem będzie to unoszący się znad filiżanek zapach parzonej kawy. Po południu miasto zaczyna wypełniać woń naleśników, bardzo popularnej przekąski jadanej we Francji w czasie podwieczorku. Około 16:00 tarasy licznych naleśnikarni wypełniają się klientami, którzy jedzą piją lulki palą.

… papierosami…

Skoro o lulkach mowa. Tak wielu Paryżan pali, że nie sposób przejść ulicą by nie zostać owianym papierosowym wyziewem, którego zapach zostaje na włosach i ubraniach jeszcze na długie godziny po tym wątpliwie przyjemnym spotkaniu. Bardzo cieszy mnie, że w Polsce puszczanie dymka staje się passée, oznacza to, że coraz mniej rodaków jest narażonych na skutki zarówno czynnego, jak i biernego palenia.

…. ekskrementami…

Ludzie mawiają, że paryskie metro śmierdzi moczem. W życiu! Paryskie metro cuchnie niczym mieszanina w toi toi’u, do którego zapomniano nalać środka dezynfekującego. Szczególnie mocno owa kompozycja aromatów kału i moczu daje się we znaki podczas upalnego lata. Pewnie dlatego w sierpniu miasto pustoszeje i kto żyw wyjeżdża na wakacje z dala od zaduchu panującego w podmiejskich tunelach. Metro jest moim ulubionym środkiem transportu, bo jest szybkie, a jego sieć obejmuje cały Paryż, niestety czasami ze względu na panujący weń charakterystyczny mikroklimat (i tłok) mam go serdecznie dość!

A czym pachnie Twoje miasto?